Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Polypogon viridis & Picea abies

fotò
fotò
Co-de-lèbre(-verdo)

Polypogon viridis

Poaceae Graminaceae

Nom en français : Polypogon vert.

Descripcioun :
La co-de-lèbre-verdo trachis en coulounìo dins li limas de ribiero e li roubino. Fai de fiéu (estouloun) que prènon eisamen racino i nous. Se recounèis à sis enflourejado en paumo ramado, verdo pièi un pau vióuleto, touto cuberto d'espigueto. Acò permès de la destria de la treinasso, Agrostis stolonifera, ço qu'èi pas toujour eisa. Pensas tambèn de regarda la lengueto qu'èi eici pu courto. Apoundèn qu'eici la lemma e la palea soun quàsi tant grando.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 15 à 80 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Polypogon
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae

Ordre : Poales

Coulour de la flour : Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 3 à 6 cm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Jun à setèmbre

Liò : Ribiero - Limas - Roubino
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Subretroupicalo
Ref. sc. : Polypogon viridis (Gouan) Breistr., 1966

fotò
fotò
Serento

Picea abies

Pinaceae

Àutri noum : Serénta, Sarento, Sourento, Serinte, Sùfi.

Noms en français : Epicéa, Épicéa commun.

Descripcioun :
Pèr pas s'engana emé lou sapin fau regarda coume soun lis aguio o peréu li pigno (o vacheto). Li fueio de la serento soun estacado tout à l'entour de la ramo coume uno brosso, au contro de li dóu sap que soun tóuti dins lou meme plan coume un penche. De nouta pamens qu'acò marcho pas pèr d'ùni sap fourestié (coume Abies pinsapo). Li pigno pendoulon, alor qu'encò dóu sap, quouro li poudès vèire, se tènon bèn drecho.

Usanço :
I'a touto meno d'utilisacioun dóu bos segound sa qualita. La pegoulo (resino) èi di proun vulneràri. Foundudo, servié, à passa tèms, pèr sougna li tigno (J.-R. Fortoul). Li jóuini fueio soun manjadisso (ensalado, pèis), an lou goust de citroun.

Port : Aubre
Taio : 10 à 50 m
Fueio : aguio escaumo
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Picea
Famiho : Pinaceae


Ordre : Pinales

Coulour de la flour : Roso
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 600 à 2200 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet

Liò : Sapiniero
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Picea abies (L.) H.Karst., 1881

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
C
ges
ges
C
CC
CC

Polypogon viridis & Picea abies

C
R
C
C
R
RR
C
ges

Coumpara Co-de-lèbre(-verdo) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Serento emé uno autro planto

fotò